De boodschap

Het crisisjaar 2009, dat zoveel onzekerheid, ellende en menselijk leed meebracht, eindigt toch nog in hoop. De economische en financiële toestand lijkt zich enigszins te stabiliseren, de feitelijke tewerkstelling is in België procentueel minder afgenomen dan in de meeste andere Europese staten. Het imago van ons land dat door het voortdurend politiek gekibbel, de diverse regeringswissels en het stuntelig optreden van sommige regeringsleden zware klappen had gekregen, is dank zij het standvastig wijs beleid van premier Herman Van Rompuy weer enigszins opgepoetst. Diens indiensttreding op 1 januari 2010 als eerste president van Europa is daarvan het klinkend bewijs.
Terwijl de naweeën van de wereldwijde crisis nog voor heel wat onheil kunnen zorgen, doemt in ons land nu weer het spook op van de communautaire spanningen. Iedereen beseft nu nochtans dat de Belgen het oeverloos gehakketak over Brussel-Halle-Vilvoorde best kunnen missen als de pest. Een akkoord - zeg maar een compromis - hieromtrent moet nu eindelijk uit de bus komen, zo niet dreigt het land onbestuurbaar te worden. De gemeenschappen lijken de laatste maanden wel degelijk wat naar elkaar toegegroeid te zijn maar sommigen pogen alweer, louter uit kortzichtig eigenbelang, stokken in de wielen te steken. Niemand kan geloven dat de vertekende kaart van de Nederlanden, waarop Wallonië gewoon werd weggeveegd en waarop Brussel zowat halverwege tussen de taalgrens en Antwerpen werd gelokaliseerd, zomaar een “vergissing” van een overheidsdienst was...
Onze Koning heeft alweer de hete kastanjes uit het vuur moeten halen. Op subtiele maar kordate wijze heeft hij bovendien in zijn jaarlijkse kerstboodschap de politici op hun verantwoordelijkheid gewezen. Hij maande hen aan de “verscheidenheid en uiteenlopende standpunten tussen de bevolkingsgroepen” in ons land te overbruggen. Hij verwees hierbij naar de Europese eenwording, waarin België een voortrekkersrol heeft gespeeld. “Het zou ons aan geloofwaardigheid ontbreken mochten wij de lidstaten aansporen hun tegengestelde standpunten te overstijgen als wij daar in ons land niet in slagen, zo betoogde hij. Koning Albert rekent er alvast op dat met name de regering-Leterme hierin zal slagen.
Van zijn kant heeft (toekomstig) eerste permanent voorzitter van de Europese Raad Herman Van Rompuy in een interview zijn bezorgdheid te kennen gegeven over de mateloze en ongebreidelde overschrijdingen van de sociale en culturele “normen” in het openbaar levcn en in de media. De vulgariteit en de platvloerse woordenkramerij, meer bepaald op sommige (zelfs door de overheid bekostigde) TV-zenders, lopen inderdaad de spuigaten uit. Men hoeft geen moraalridder of aartsconservatief te zijn om zich hieraan te ergeren. Het België en het Europa van morgen worden wat wij allen er nu van maken.