De President

De consensus van de 27 regeringsleiders om Herman Van Rompuy als de eerste president van Europa aan te duiden is een welkome opkikker voor ons Land en vervult alle Belgen met vreugde en fierheid.
Deze historische keuze hebben wij ongetwijfeld te danken aan de voortreffelijke prestaties van onze premier in de hachelijke financiële en communautaire omstandigheden tijdens zijn relatief korte regeringsperiode. Met ‘rustige vastheid’ heeft hij, als een ervaren kapitein, zijn vaartuig doorheen de stormen en voorbij de klippen naar veiliger wateren geloodst; hij is er tevens in geslaagd de reeds tientallen jaren aanslepende problemen inzake de herziening van onze staatsstructuren enigszins te ontmijnen en vooral de door een stelletje extremisten tegen elkaar opgejutte gemeenschappen van ons Land te bedaren. België werd op zeker ogenblik op internationaal niveau nochtans als een van de moeilijkst te besturen landen aangezien; dat Van Rompuy, na twee jaar onrustwekkende instabiliteit, erin gelukt was het evenwicht, het vertrouwen en de rust te herstellen, was de Europese leiders niet ontgaan; geen wonder dat zij nu een beroep doen op onze premier om de eenheid, de samenwerking en de besluitvaardigheid van het oude continent aan te zwengelen en zo mogelijk tot stand te brengen.
Herman Van Rompuy is niet enkel, zoals Europees commissaris Van Gucht het verwoordde, een ‘sluw en behendig politicus’, maar ook een wijs en gedreven man. T.o.v. de Europese regeringsleiders heeft hij reeds de dag van zijn aanstelling, de toon gezet en duidelijk te kennen gegeven wat hij in zijn mars heeft. ‘Drie golven rollen samen de haven binnen, zij zijn samen aangekomen’ is meer dan een vleugje retoriek of een snuifje lyriek. Zijn haiku is de samenvatting van een hele levensvisie, het diepe inzicht en de vaste wil om het gestelde doel, de eenheid en de samenwerking, te bewerkstelligen.
Iedereen van ons heeft ooit van op een der staketsels aan onze kust, hetzij te Oostende, te Blankenberge of te Nieuwpoort, het wonderbare schouwspel gadegeslagen van de golven die, god weet vanuit welke verre zeeën, de havenmonding bereiken en gezamenlijk het land binnenvloeien. Dit aangrijpend moment van vereniging en verzoening kan geen enkel kustbewoner, geen enkel toerist onberoerd laten. Dat Van Rompuy dit diepzinnig beeld in enkele eenvoudige woorden aldus tot leven brengt, is minstens even begeesterend als de gevleugelde uitspraak van Barack Obama: ‘Yes, we can’.

Het is echter (nog) niet de tijd om hoog van de toren te blazen. Zeker, de aanstelling van Herman Van Rompuy zal er ongetwijfeld toe bijdragen om het gehavend imago van België op wereldvlak wat op te kalfateren. Het echte werk, ook in ons eigen landje, moet nog beginnen. Het mag niet zijn dat wij vanuit de ‘rustige vastheid’ (of zou het ‘vastberadenheid’ zijn?) weer in de onzekerheid en de instabiliteit belanden. Deze keer màg het, onder de hoede van onze Koning en nu ook van ‘onze’ Europese President, niet mislukken!