BELGIE BLIJFT

Een recente opiniepeiling, uitgevoerd bij 2002 landgenoten door de kranten Le Soir en De Standaard, heeft aan het licht gebracht dat het doemscenario over de toekomst van ons Land dat door sommigen de laatste tijd met zoveel misbaar verkondigd werd, helemaal niet strookt met de mening van de overgrote meerderheid van de Belgen. Slechts 6 procent van de Vlamingen en 2 procent van de Franstaligen wenst dat België zou worden opgedoekt. 39 procent van de Vlamingen en 22 procent van de Franstaligen stemt in met de overdracht van meer bevoegdheden naar de gewesten; 15 procent van de Vlamingen en 36 procent van de Franstaligen wil daarentegen het herstel van de unitaire Belgische staat. Zes op de tien Belgen - 47 % van de Vlamingen en 75 % van de Franstaligen - zijn zelfs de heroprichting genegen van tweetalige kieskringen waarin zij opnieuw op politici van de andere taalrol zouden kunnen stemmen.

Hoewel de waarde van dergelijke beperkte opiniepeiling zeker dient gerelativeerd en genuanceerd te worden, zijn de resultaten ervan toch relevante indicatoren van de algemene geestesinstelling van de Belgische bevolking. Zij geven bovendien een duidelijke evolutie te kennen t.o.v. de resultaten van een vorige gelijkaardige enquête, begin maart 1981, door dezelfde kranten. Toen wou nog 49 procent van de Franstaligen (nu 36 procent) en 26,4 procent van de Vlamingen (nu 15 procent) de terugkeer naar het unitaire België. Het idee van het federalisme heeft dus in de laatste kwarteeuw duidelijk terrein gewonnen.
Anderzijds is nochtans ook het aantal voorstanders van het separatisme in beide landsdelen sterk teruggelopen. Vijfentwintig jaar geleden wenste 21 procent van de Vlamingen de totale onafhankelijkheid; nu nog slechts 5 procent. Aan Franstalige zijde is de roep om autonomie van 14,5 procent in 1981 geslonken tot één procent.
Deze cijfers tonen duidelijk aan dat de overgrote meerderheid van de Belgische bevolking vrede neemt met het huidig federalisme; er is echter in geen van beide landsdelen een meerderheid om dit federalisme nog verder uit te breiden. De meningen nopens deze transfers zijn bovendien erg gedifferentieerd.
Opmerkelijk in de jongste opiniepeiling is ongetwijfeld vooral het forse verval van het separatisme. Hieruit blijkt ten overvloede dat deze evolutie geenszins overeenstemt met de toegenomen macht en ideologische strekking van de separatistische partijen. Er gaapt ter zake een grote kloof tussen deze politici en hun kiezers. Het stemgedrag van deze laatsten houdt blijkbaar verband met heel andere motieven dan het al dan niet voortbestaan van België. De politici die streven naar volledige onafhankelijkheid spreken vooral uit eigen naam, maar vertolken geenszins de opinie van de meerderheid van hun eigen kiezers. De jongste enquête is een duidelijke aanwijzing dat de overgrote meerderheid van het Belgische volk niet geneigd is de verraderlijke voetstappen van deze heethoofden te volgen. Sommige ‘opinie- en programmamakers’ mogen uit deze opiniepeiling ook afleiden dat de bevolking niet gediend is met hun misleidende theorieën en misplaatste satires.