VILLA CLEMENTINE

De ‘republikeinen’, alias de separatisten, hebben weer een nieuwe kluif om aan te knagen: prins Laurent en ‘zijn’ villa Clémentine. Met medeweten van de jongste zoon van Koning Albert zouden eind jaren ’90 voor zes miljoen Belgische frank, d.i. 175.000 Euro, werken uitgevoerd zijn aan de toen opgerichte maar nog niet bewoonbare villa Clémentine in Tervuren, met gelden die, met goedkeuring van de legeroverheid, uit de ongebruikte eindejaarskredieten van de Belgische marine werden ter beschikking gesteld. De geplande bouw van dispensaria voor dierenwelzijn, dat door de Prins wordt behartigd, zou op die manier eveneens financiële steun genoten hebben. De Hasseltse raadkamer heeft voor deze vermeende fraude vijftien verdachten naar de strafrechtbank verwezen.
Het is evident dat deze aantijgingen nog niet bewezen zijn en dat hiervoor ook nog niemand veroordeeld werd. Dit belette niet dat prins Laurent door sommigen in opspraak werd gebracht. Het is nochtans evenmin bewezen dat hij op de hoogte zou geweest zijn van deze fraudezaak; bovendien hoort Villa Clémentine hem niet eens toe, ze is eigendom van de Koninklijke Schenking.
Elke verdachtmaking tegen zijn persoon is dus - tenminste voorlopig - ongegrond, des te meer gezien hij door zijn status zich niet eens kan verdedigen noch zijn betrokkenheid kan weerleggen. Koning Albert heeft anderzijds in zijn Kersttoespraak duidelijk te kennen gegeven dat niemand boven de wet staat. Het komt in de eerste plaats aan het gerecht toe deze zaak volledig in het reine te trekken en zich over de eventuele gevolgen uit te spreken. Het overige is alleen stemmingmakerij.
Toch nemen de separatisten maar al te graag de gelegenheid te baat om andermaal het vorstenhuis en meteen de eenheid van het land in vraag te stellen. Precies alsof de unitaire staat en de parlementaire monarchie de schuld zijn van alle kwaad. Enkele politici die thans hoog van de toren blazen, zouden beter eerst in eigen boezem kijken. Zonder op de rechtspraak vooruit te lopen kan men stellen dat zich in onze buurlanden - zowel republieken als dynastieën - evenzeer soortgelijke ‘incidenten’ hebben voorgedaan. Het grote voordeel van onze democratieën is dan toch, dat de kraaien het uitbrengen en dat er, zo nodig, gevolg wordt aan gegeven. In dictaturen daarentegen wordt alles gewoon in de doofpot gestopt en iedereen met harde middelen het zwijgen opgelegd.