Een nieuwe start

De enen noemen haar de ‘vlinderregering’, anderen ‘de sinterklaasregering’. Het doet er niet toe. Het voornaamste is dat ze er ècht is. Na 541 dagen ‘formatie’ mag dat wel. Een extra lange bevalling zeg maar, eentje met veel vallen en opstaan, ja zelfs een wereldrecord, goed voor het Guinness-Book of Records.

Het is niet duidelijk of we er echt fier moeten op zijn, dit zal pas later blijken. Het staat wel vast dat de eedaflegging van de regering Di Rupo I, op 6 december 2011, een mijlpaal betekent in de geschiedenis van België. De gebeurtenis sluit één der hachelijkste periodes af waarin het voortbestaan van het Land in het gedrang kwam. Dit keer geen oorlogszuchtige vreemde legers die ons Land binnenvielen, maar eigen landgenoten die de grondbeginselen, de eenheidsdrang en de samenleving van onze natie belaagden.
De internationale bancaire, monetaire en economische crisis dreef de interne moeilijkheden in ons Land ten spits. Het vertrouwen van de bevolking in de nationale instellingen werd door die omstandigheden bijzonder op de proef gesteld.
De vorming van een nieuwe regering is voor velen een hoopgevend signaal. Het feit dat het een regering van nationale Unie, een zogenaamde ‘tripartite’, geworden is - die in feite de enige redelijke uitweg bood voor de maandenlange impasse - herstelt het vertrouwen in het voortbestaan van het Land. Het geschonden imago van België in de wereld is meteen wat opgepoetst: de jongste gebeurtenissen wekten, in positieve zin, ongewoon veel internationale belangstelling.
Bijzonder verheugend is vooral de blijkbaar goede verstandhouding tussen de meerderheidspartijen en hun uitgesproken intentie om eensgezind spoedig de geplande staatshervorming en de nodige economische en sociale maatregelen ten uitvoer te brengen. De begeesterende regeringsverklaring van de nieuwe premier Elio Di Rupo in de Kamer van Volksvertegenwoordigers oogstte tevens een nadrukkelijk warm en langdurig applaus.
België neemt na anderhalf jaar getalm en onzekerheid, een nieuwe start. Er is maar één mogelijkheid om te slagen: eendracht en hard werken. Of zoals Di Rupo zelf het verwoordde: “De burgers wensen oplossingen en geen conflicten.”