Evenwicht

Het bevrijdend woord van deze vroege Lentedag.
Het einddoel van de zoveelste ‘geforceerde’ begrotingsronde 2013 is bereikt. Bijna gelijktijdig en schouder aan schouder zijn zowel de Federale als de Vlaamse regeringen erin geslaagd, na heel wat soms heftig gekrakeel in de respectieve parlementen, een ‘evenwichtig’ werkdocument op te stellen om het dreigend financieel fiasco van ons Land te bedwingen.

Niet alleen beantwoordt dit resultaat in ruime mate aan de Europese vereisten, het opent tevens perspectieven voor een nakende relance en hoopvolle verwachtingen; dit alles deels met structurele maatregelen en zonder het welzijn en de koopkracht van de bevolking al te veel aan te tasten. De beleidslui hebben het deze keer toch vrij vlug en efficiënt voor mekaar gekregen. Een sterk staaltje van voortreffelijke democratie.
Gedaan met het gekonkel, het geklaag, het gezanik, het geleuter, de dwarsdrijverij en de bittere smaad. De ballonnen zijn doorgeprikt, de illusies en leugens ontmaskerd.

Na een lange, grauwe en kille winter is dit haast een Paasgeschenk. Iedereen smachtte naar wat zon, hapte naar frisse lucht. De hemel is al wat opgeklaard, de zwaarste zorgen zijn even verdreven. Nog wat geduld, daar is de Lente weer!
Als klap op de vuurpijl was er de Ronde van Vlaanderen, voor velen de opsteker bij uitstek, het dolle volksfeest van de Lage Landen. De nieuwe knappe prestatie van Onze Rode Duivels, in een volzet en zwart-geel-rood denderend  Koning Boudewijnstadion, verzekerde ons al een barrageplaats voor deelname aan het WK in Brazilië.
Wat is er nog meer vandoen om de sombere gemoederen wat op te peppen? Hoewel, ook in de wielersport is het niet allemaal koek en ei.

Zeker, de ellende is nog niet voorbij. De ‘Europese’ bankencrisis in Cyprus is wellicht ingedamd, maar er blijven of dreigen steeds nieuwe ‘internationale’ strijdtonelen. In eigen Land lijken de twijfels, het wantrouwen en de onrust, die in de voorbije maanden het politiek klimaat verpestten, enigszins bedwongen. De Federale regering heeft de problemen in alle geval standvastig en krachtdadig onder controle, het vertrouwen in het beleid neemt weer toe. Stilaan geraken we uit het moeras. Het spookbeeld van de verkiezingen in 2014 wordt minder hallucinant.
Het vertrouwen in de toekomst van ons Land herstelt.

Een beetje bescheiden fierheid is in de gegeven omstandigheden niet overdreven.
Mogen wij even veldheer Julius Caesar parafraseren? Twee millennia geleden al leidde hij zijn De Bello Gallico in met de gevleugelde woorden: 'Gallia est omnis divisa in partes tres, quarum unam incolunt Belgae, aliam Aquitanii, tertiam qui ipsorum lingua Celtae, nostra Galli appelantur. Horum omnium fortissimi sunt Belgae'.
Belgen, samen, schouder aan schouder, staan we sterk!