Op initiatief van de Koninklijke Vereniging “De Vrienden van het O.L.Vrouwehoekje” te Oud-Stuivekenskerke (Diksmuide) had op 24 augustus 2007 de 53e herdenkingsplechtigheid plaats van de Slag aan de IJzer. Talrijke oud-strijders en sympathisanten brachten er een passende hulde aan de Vlaamse en Waalse frontsoldaten die er samen een verbeten strijd leverden tegen de Duitse overweldiger, in de bloedige Veldslag aan de IJzer, van 18 tot 31 oktober 1914.
Voorzitter Georges Lagrou betoogde te dezer gelegenheid dat die strijd om de vrijheid niet vergeefs geweest is en niet als nutteloos mag afgedaan worden in de historische reflex van sommige pacifisten die er i.v.m. oorlog en vrede vaak verkeerde ideeën op na houden en zelfs geen onderscheid kennen tussen een rechtvaardige oorlog en een misdadige oorlog; zodoende stellen zij ‘dat alles tot niets heeft gediend’ net alsof het vredelievend volk van ons Vaderland zich had dienen te onderwerpen aan de dictatuur van de barbaarse bezetter. Mr. Lagrou verwees hierbij naar het onlangs verschenen boek van Paus Benedictus XVI “Waarden in tijden van ommekeer”; hierin schreef de Paus o.m. “Op dit uur buigen wij op het Duits soldatenkerkhof La Cambre bij Caen eerbiedig voor de doden van de 2e W.O.; wij herdenken de vele jonge landgenoten wier toekomst en hoop werden verwoest in de bloedige gevechten van de oorlog. Als dit een moment is van rouw en gewetensonderzoek dan is dit tegelijkertijd ook een moment van grote dankbaarheid; immers over de graven heen is verzoening gegroeid. Vijanden zijn vrienden geworden en reiken elkaar de hand om samen verder te gaan. Het offer van onze doden was toch niet voor niets!”

Voorzitter Lagrou vervolgde zijn opmerkelijke toespraak als volgt: “Even strijdig met de inzet en de offers van onze frontsoldaten en met de wil van de zwijgende meerderheid van onze bevolking is de - los van elke noodzakelijke solidariteit tussen Vlamingen en Walen, en op collectief egoïsme gebaseerd - de ondoordachte stelling van sommigen dat de moeilijk verworven eenheid van ons prachtig welvarend land met de evolutie naar de Federale Staatsstructuur zou moeten uiteenvallen door separatisme ...

Immers, zoals Koning Boudewijn het in zijn laatste toespraak op 21.07.1993, zijnde 10 dagen voor zijn overlijden, duidelijk stelde, dat, waar de structuur van ons land van een eenheidsstaat hervormd werd naar een federale staat, ingevolge de vier hervormingen met evenveel grondwetherzieningen in 1970, in 1980, in 1989, 1993, die evolutie aldus voltrokken en voltooid was, zodat er thans hoogstens nog enkele correcties zouden kunnen aangebracht, om de werking van de instellingen beter op elkaar af te stemmen. Met spijt moeten we vaststellen dat een aantal heethoofdige Vlaams-Nationalisten excessen nastreven en uit zijn op de splitsing van België en het uiteenvallen ervan in drie bananenrepubliekjes, door een 91 punten tellend eisenpakket op tafel te gooien waarvan de inhoud zonder meer de uitholling en ontmanteling zou betekenen van de huidige Federale staatsstructuur. Hun uitgangspunt is intellectueel oneerlijk, schijnheilig en verwarrend omdat ze laten uitschijnen dat ze niet uit zijn op splitsing doch op confederalisme; welnu confederalisme houdt volledige onafhankelijkheid in van de drie deelstaten zonder ook nog maar enige staatsrechterlijke eenheidsstructuur, en zou hoogstens af en toe de leiders van de respectievelijke autonome deelstaten samen brengen op koffieklets om met cynische genoegdoening de verwezenlijkte knoeiboel en chaos die ze zouden opgezet hebben te aanschouwen...

Het is duidelijk geworden dat voornoemde extreem Vlaams-Nationalisten er nu plots op uit lijken om, op arrogante wijze met een overdonderend puntenpakket over allerlei bevoegdheden een aanslag te willen plegen op de Belgische Staat dóór de gehele staatsstructuur onderuit te willen halen en door te stoten naar een schijnfederalisme nl. een confederalisme, dat ons land zonder meer zou opdelen in drie stukken, wat de werkelijke splitsing van België tot stand zou brengen en ons welvarend land zou vernietigen!

Het is er hen aldus vooral om te doen de mensen zand in de ogen te strooien door het voor te stellen als zou het, overeenkomstig het ideeëngoed van het Warandeclubje, niet verder kunnen met de huidige staatsstructuur en splitsing noodzakelijk zou zijn!

Deze redenering is vals en staat haaks op de stelling en de overtuiging van de Belgische bevolking waaromtrent de Bplus organisatie (die een gerenommeerde beweging voor een federaal België is) nadrukkelijk stelt: “De belangrijke vertegenwoordigers van de huidige Vlaamse Beweging hebben niet als doel België beter te besturen, doch wel integendeel, zij eisen separatisme of confederalisme en zullen er desnoods zelf voor zorgen dat België moeilijker bestuurbaar wordt door het communautaire vuur zoveel mogelijk op te poken. Deze Vlaamse beweging is echter slechts een ontspoorde uitloper van een gerechtvaardigde, sociale strijd die ooit een breed draagvlak bij de bevolking had en waarin ook leden van Bplus hebben meegestreden. In tegenstelling tot vroeger berust het eisenpakket van de huidige Vlaamse Beweging slechts op een uiterst klein draagvlak bij de Belgische bevolking. De overgrote meerderheid van Vlamingen, Walen, Brusselaars en Duitstalige Belgen wensen niet dat België zou barsten”.