Nieuwe roerganger

Het licht daagt aan de uitgang van de donkere tunnel. De eindeloze palavers, de vele maanden van onzekerheid en wantrouwen, de smeltkroes van besluiteloosheid en schaamteloze beloften zijn voorbij: een (ver)nieuw(d)e regering, Van Rompuy I, gaat van start.
De breuk van het kartel CD&V en NVA, dat tot stand gekomen was uit machtshonger, op grond van een verraderlijk eedverbond, had reeds op 22 september voor het (verwachte) keerpunt gezorgd; premier Leterme die plots met een diepe internationale crisis geconfronteerd werd, was toen net op tijd overstag gegaan maar is nu in al zijn ijver toch gekapseisd...
Een andere CD&V-er, Herman Van Rompuy, staat thans, na wat aandringen, aan het roer. Deze gewezen Kamervoorzitter wil het, niettegenstaande zijn team nagenoeg ongewijzigd gebleven is, over een andere boeg gooien. In zijn opmerkelijke 'regeringsverklaring' betracht hij niet enkel het geschonden vertrouwen aan boord en de stabiliteit van het schip te herstellen maar op de eerste plaats het land doorheen de woelige waters van de bancaire en economische crisis te loodsen en het broodnodige herstelplan ten uitvoer te brengen. Dat sommigen hem denigrerend bij de 'oude krokodillen' rekenen, hoeft hem niet te deren. De wijsheid komt meestal met de jaren.
Zonder veel poeha noch onuitvoerbare beloften en onhaalbare ultimatums wil hij inmiddels de gemeenschapsdialoog heropstarten met het oog op een efficiënte staatsstructuur. Kortom: “Het land moet bestuurd worden, zegt hij.
De kordate maar zakelijke aanpak die hij in het vooruitzicht stelt steekt schril af tegen het holle gebazel dat we sedert geruime tijd doorgaans te horen kregen. Blijkbaar krijgt ons land weer een wijze en nuchtere leider, die de touwtjes in handen wil nemen. De reacties van de regeringspartijen lijken hoe dan ook positiever dan wat totnogtoe meestal het geval was. De oppositie leek, zoals te verwachten, minder entoesiast. Toch zou ook zij dienen te beseffen dat het land dringend behoefte heeft aan stabiliteit. Zonder de regering enig krediet te gunnen is dit niet mogelijk. Het parool is nu: alle hens aan dek! De meerderheid is het cynisme, het sarcasme, de afbraakpolitiek en de oeverloze ‘kritiek aan de kant van de weg’ hartsgrondig beu. Zij staat voor een open, solidaire, verdraagzame en constructieve maatschappij. Weliswaar is ook overdreven optimisme uit den boze: er liggen nog heel wat voetangels en klemmen onder het frisse gras.
Eens te meer hebben we kunnen vaststellen dat de rol van Koning Albert als scheidsrechter en moderator midden de stormen van de laatste maanden essentieel en onontbeerlijk is geweest. Dit was alvast een vingerwijzing voor diegenen die het staatshoofd in de toekomst een louter ceremoniële rol wensen toe te bedelen.