Sire, er zijn nog Belgen

Er was nogal wat te doen rond de zgn. nieuwjaarstoespraak van Koning Albert II voor de 'Gestelde lichamen'. Hij waarschuwde het land voor de mogelijke gevolgen van het separatisme.

Sommige politici meenden in zijn woorden een afkeuring van de geplande aanpassingen van het federalisme te onderkennen; deze interpretatie was ongegrond vermits de Vorst zelf uitdrukkelijk een verdere verfijning van het federalisme vooropstelde. Bedenkelijk was wel dat enkele politici en editorialisten de mening te kennen gaven dat de Koning in zijn toespraak zijn boekje was te buiten gegaan m.n. dat hij zich gemengd had in de politiek.

Het behoort nochtans tot de essentiële en grondwettelijke taken van de Koning zich in te zetten voor het bewaren van de eenheid van het Land. Sommige politici achtten het niettemin aangewezen te dezer gelegenheid voor te stellen om de bevoegdheden van de vorst te herzien en te herleiden tot louter ceremoniële functies.

Blijkbaar beseffen de betrokken dames en heren niet goed wat het koningschap in de voorbije 175 jaar heeft bijgebracht en wat het thans nog voor ons Land betekent. Leopold I heeft België op de kaart van Europa gezet, Leopold II heeft ons Land een venster op de wereld gegeven. Albert I heeft de onafhankelijkheid van België verdedigd en bekrachtigd, Leopold III heeft tijdens de Tweede Wereldoorlog, in het spoor van zijn vader, door zijn beginselvaste houding de natie van de ergste rampspoed gered. Boudewijn leidde België behoedzaam op de moeizame weg naar het federalisme. De huidige Koning heeft alvast de openheid van het staatsbestel bevorderd en door zijn aanpak ertoe bijgedragen dat het Belgenland een van de welvarendste en sociaal rechtvaardigste staten is ter wereld.

Natuurlijk kende het koningschap ook slippertjes en ‘kleine kantjes’. Is dat een reden om al het positieve ervan te negeren en, zoals sommigen zouden willen, overboord te gooien? Zouden wij dan beter af geweest zijn met ‘presidenten’ en / of ‘grote leiders’? De geschiedenis laat blijken dat wij zouden ten onder gegaan zijn aan zinloze twisten en tweespalt. Wallonië en Vlaanderen zouden allang opgeslorpt zijn door machtige buren en machteloos moeten toezien hoe hun volksaard en belangen ‘behartigd’ worden in verre hoofdsteden.

De staat België is helemaal geen anachronisme en is ook niet meer 'la Belgique à papa'. De Koning heeft volkomen gelijk met erop te wijzen dat separatisme ons groot nadeel zou berokkenen. Het is toch overduidelijk dat een splitsing van ons Land in de huidige context, waar schaalvergroting en globalisatie aan de orde zijn, een rampspoedig effect zou hebben, op velerlei gebied. Het ware bovendien knettergek dat beide ministaatjes aldus Brussel, de hoofdstad van Europa, zouden (moeten) prijsgeven.

Het is de hoogste tijd dat sommige politici en oproerkraaiers tot bezinning komen, of ten minste - ondanks hun recht op vrije meningsuiting - hun mond houden. Realiteitszin en pragmatisme zijn in deze snel evoluerende wereld raadzaam.

De Waalse socialist Jules Destrée orakelde reeds in 1912: "Sire, il n'y a pas de Belges". Nu, meer dan ooit, geldt het nationaal parool: 'Eendracht maakt macht'. Met onze nationale geschiedenis in gedachte kan men die leus zelfs parafraseren: "Eendracht baart geluk". De parlementaire democratie, de eendracht en het vorstendom zijn de hoekstenen van de welvaart van ons Land.