De Tweesprong [I]

Binnenkort vangt een nieuwe, wellicht doorslaggevende episode aan in de geschiedenis van België. We schrijven: eind december 2012.
De gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober hebben de doorbraak van de N-VA – die feitelijk reeds in de federale verkiezingen 2010 had plaatsgevonden - , op gemeentelijk en provinciaal vlak verankerd.
Het valt te verwachten dat die Vlaams-nationalistische partij, die aldus zowel in Vlaanderen als in België de grootste geworden is, de spil zal worden van de volgende federale verkiezingen in 2014. Zij heeft immers haar deelname aan de huidige regering Di Rupo zelf onmogelijk gemaakt en is toen, na 532 dagen getouwtrek, in de oppositie beland. Het lijdt geen twijfel dat zij de volgende maal opnieuw een poging zal ondernemen om aan de macht te komen ten einde de huidige nationale-unie-regering uit het zadel te lichten en haar eigen perfide doelstellingen alsnog te verwezenlijken.

De N-VA is er tot nog toe, ondanks haar verwoede kritiek en dolle dwarsdrijverij, niet in geslaagd de regering in verlegenheid te brengen. Integendeel, deze is erin geslaagd, bij de laatste gemeenteraads- en provinciale verkiezingen, de gestage vooruitgang van de N-VA enigszins af te remmen. De onbetwistbare resultaten van het regeringsbeleid, de vastberadenheid van de zesdelige regeringsploeg en de tot nog toe doorgaans goede verstandhouding van de ministers laten uitschijnen dat de ‘vlinderregering’ op de goeie weg is en de legislatuur zonder struikelen zal afwerken. Dat zoiets in de huidige crisisperiode niet gemakkelijk is en niet voor de hand ligt, is overduidelijk; deze vaststelling toont aan dat deze regeringsformatie, ondanks haar interne meningsverschillen, in staat is de taak, die ze zichzelf heeft opgelegd, tot een goed einde te brengen.
In die omstandigheden mogen de huidige regeringspartijen alsook de ‘Groenen’ die vanuit de ‘oppositie’ haar opzet ondersteund hebben – behoudens een onverwacht rampscenario – met volle vertrouwen de moeder van alle verkiezingen tegemoet zien.

Hiervoor is het wel nodig dat de regering Di Rupo haar imago gaat bijwerken. De absoluut noodzakelijke bezuinigingsmaatregelen en de weliswaar getemperde belastingstoenamen hebben haar populariteit die hoe dan ook al niet erg groot was, bij sommigen afgezwakt. De bedrijfssluitingen en de afdankingen, ingevolge de economische recessie, hebben diepe wonden geslagen en de vertwijfeling doen toenemen.
Anderzijds moet iedereen wel beseffen dat niemand aan de algemene internationale crisis kan ontsnappen; België heeft het er zelfs beter vanaf gebracht dan de meeste buurlanden. Dit hebben we zeker te danken aan de inspanningen van onze regering om de lasten voor de bevolking te matigen en de inflatiespiraal te keer te gaan. Bovendien is het voor iedereen wel duidelijk dat wondermiddelen in deze internationale context onmogelijk zijn: politici die thans durven beweren dat zij het op hun eentje zoveel beter zouden aankunnen, doen aan volksverlakkerij.
Het komt er nu op aan dat de regering Di Rupo niet enkel haar verwezenlijkingen duidelijker kenbaar maakt maar ook nog uitpakt met een sterk relanceplan.

Koning Albert heeft in zijn jongste Kersttoespraak uitdrukkelijk gewezen op de ernst van de huidige toestand. Hij drong er o.m. op aan “de krachten de bundelen om een geloofwaardig antwoord te vinden” op de acute problemen; hij voerde zelf een aantal concrete herstelmaatregelen aan, ook in Europees perspectief. Hij riep de bevolking tevens op tot waakzaamheid ten opzichte van de ‘populistische betoogtrant’ die steeds ‘zondebokken’ zoekt in vreemdelingen en landgenoten uit andere landsdelen, in talrijke Europese landen en ook bij ons. Hij herinnerde in dit verband aan de crisisjaren ’30 en de hieruit voortgesproten rampzalige gevolgen.

Met deze krachtige waarschuwing vertolkte de Vorst onomwonden zijn diepe bezorgdheid om de toekomst van ons Land.

Oeverloze politieke avonturen zullen België, zeker in de huidige ‘verwarde tijden’, niet uit het moeras redden. In het vooruitzicht van de tweesprong is er maar één goede, vastberaden weg.